Dziś na lekcji z wychowawcą uczniowie klasy VIa wysłuchali opowiadania Shela Silversteina, która mimo swojego sędziwego już wieku (oryginał powstał w 1964 roku, polska wersja ukazała się 1992 roku) udowadnia, że książki nie mają daty przedawnienia i nigdy się nie starzeją. Ich temat i poruszana problematyka mogą być wciąż aktualne, a nawet bardziej pasować do współczesnych realiów, niż w czasach ich wydania.

To opowieść, która dzieje się głównie w sercach słuchaczy. Na kartach zapisanych jest niewiele zdań, ale dotykają one najczulszych strun ludzkiego serca. Opowieść o empatii, miłości, o wartościach i przemijaniu.

Zaczyna się tak:

Było sobie drzewo, które kochało małego chłopca.
Chłopiec przychodził do drzewa codziennie.
Z jego liści splatał sobie wieńce na głowę i udawał leśnego króla.
Wspinał się po jego pniu, huśtał się na jego gałęziach i zjadał owoce. Razem bawili się w chowanego, a kiedy chłopiec się zmęczył, zasypiał w cieniu drzewa.
Chłopiec kochał drzewo...kochał je bardzo.
I drzewo było szczęśliwe.

A kończy:

- Nie trzeba mi wiele - powiedział chłopiec - Szukam tylko spokojnego miejsca by usiąść i odpocząć.
- Skoro tak - powiedziało drzewo prostując się na ile mogło - Stary pień doskonale nadaje się do tego, by na nim usiąść i odpocząć.
Chodź chłopcze .
Usiądź i odpocznij.
I chłopiec tak zrobił.
I drzewo było szczęśliwe.

Uczniowie po wysłuchaniu opowiadania mieli za zadanie wyciąć dwa liście. Na jednym napisać - co najcenniejszego otrzymują od swoich "drzew", na drugim co oni mogą ofiarować swoim "drzewom". Wszystkie liście zostały przypięte do tablicy - stworzyły one wielką rozłożystą koronę drzewa - niczym skrzydła :)

Zajęcia podsumowaliśmy wnioskami:

Drzewo z poznanej historii daje i daje, nigdy nie oczekuje niczego w zamian. W swojej nieskończonej miłości i mądrości, drzewo wie, że nic tak naprawdę nie jest utracone.
Jedynym pragnieniem drzewa było, aby chłopiec, bez względu na wiek i etap swojego życia, usiadł w jego cieniu, wspinał się po jego pniu i cieszył się jego owocami.
Bądź dla osoby, która cię potrzebuje. Nie osądzaj, nie dawaj rad. Czasem najlepszą rzeczą, jaką możemy dać osobie, która przechodzi trudne momenty, to być obok niej, w cichy, lecz obecny sposób. Właśnie drzewo zrobiło to na końcu dla chłopca. Po prostu było.